Ξεκινούν οι παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής

Μετά την αναγκαστική -λόγω προβλήματος υγείας τους σκηνοθέτη Νίκου Γκεσούλη- αναβολή των καλοκαιρινών παραστάσεων της Κεντρικής Σκηνής του ΔΗΘΕΜΑ, η θεατρική ομάδα ανεβάζει την παράστασή της τόσο την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022 (8.30μμ) στο θέατρο “Βασίλης Τσάγκλος” του Μαραθώνα, όσο και την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022 (8.30μμ) στο Πολιτιστικό & Αθλητικό Πάρκο Νέας Μάκρης.

“Όροι Συμβολαίου” του Μάικ Μπάρτλετ

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη

Σκηνοθεσία: Νίκος Γκεσούλης

Μουσική: Γιώργος Βαρσαμάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Βασιλοπούλου

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) :

Ευαγγελία Ντελιοπούλου, Νόνα Κοντοθόδωρα, Σωτηρία Τσέλιου – Παππά, Μαρία Κοντοθόδωρα, Πόπη Φραγκουδάκη, Αναστασία Βαμβακούση, Αποστολία Φραγκούλη, Στεφανία Κωσταρέλου, Κωνσταντίνος Σκούντζος

Το τραγούδι του ύπνου:

Σύνθεση Μιχάλη Μπρούζου & Γιώργου Μπεχλιβάνογλου

Στίχοι Στέφανου Παπατρέχα

Οι «Όροι Συμβολαίου», ένα ρεαλιστικά σκληρό θεατρικό έργο για τους απάνθρωπους όρους εργασίας στις σύγχρονες πολυεθνικές εταιρείες.
«Σχεδόν όλα τα θεατρικά είναι έργα για ανθρώπους σε κρίση. Και στα δικά μου έργα οι ήρωες αντιμετωπίζουν διλήμματα, που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Είναι όλοι σύγχρονοι άνδρες και γυναίκες, όπως οι θεατές που τους παρακολουθούν. Ελπίζω ότι το κοινό θα φαντάζεται τι θα μπορούσε να κάνει σε μια παρόμοια κατάσταση με αυτή που βλέπει στη σκηνή.
Ελπίζω το έργο μου να μιλά κατ’ αρχάς με άμεσο τρόπο για την κατάσταση ενός σύγχρονου γραφείου και ευρύτερα για την κοινωνία μας. Το θεατρικό κοινό είναι βουλιμικό για μηνύματα κι αυτό αποτελεί μέρος των «αρμοδιοτήτων» ενός συγγραφέα. Οπότε, μπορεί κανείς να διαβάσει τους «Όρους Συμβολαίου» «κυριολεκτικά», απλά ως ένα έργο που αφορά μια κακή εταιρεία και την υπάλληλό της. Μπορεί, όμως, να ανακαλύψει μεταφορές και σύμβολα.
Θεωρώ ότι πολλοί είναι οι θεατές που έχουν ζήσει παρόμοιες εμπειρίες με αυτές του έργου. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν είχε αφεντικό, το οποίο κρυβόταν πίσω από μια ξύλινη επαγγελματική γλώσσα. Πολλοί έχουμε ζήσει την πίεση μιας επιχείρησης προκειμένου να βγάλει κέρδος, με κόστος τα συναισθήματα και την προσωπική ζωή των υπαλλήλων της.
Συχνά θυσιάζονται ζωές στο όνομα της καριέρας, ειδικά σήμερα που τα πράγματα είναι δύσκολα από οικονομικής άποψης. Αν και πάντα υπάρχει μια ένταση μεταξύ της δουλειάς και της οικογένειας ή των φίλων. Η σημερινή διαφορά είναι ότι οι εταιρείες έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλη δύναμη, που οι εργαζόμενοι έχουν χάσει την ατομική ευθύνη. Αυτό οδηγεί όμως στη συστηματική κακοποίησή τους .
Μακροπρόθεσμα, είμαι αισιόδοξος. Η ανθρωπότητα, έστω αργόσυρτα, εξελίσσεται -και πολιτικά και κοινωνικά. Ωστόσο μπαίνουμε σε μια προβληματική περίοδο λιτότητας, άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατάρρευση των οικονομικών μοντέλων που ξέραμε, το νέο κύμα θρησκοληψίας, τις κλιματικές αλλαγές και την έλλειψη προοδευτικών πολιτικών ιδεολογιών. Έχω την αίσθηση ότι θα αναπολούμε την τελευταία 20ετία, όπως αναπολούμε την ηρεμία πριν από τη θύελλα.
….Με φοβίζει όταν οι άνθρωποι τοποθετούν την πίστη πριν από τη σκέψη. Και όταν από τον φόβο τους, αντί να είναι λογικοί, επιτίθενται ο ένας στον άλλο.
Η μεγάλη δύναμη των εταιρειών οδηγεί στη συστηματική κακοποίηση των εργαζομένων» Μάικ Μπάρτλετ.